Nazwa żaba pomidorowa odnosi się do trzech różnych gatunków – Dyscophus guineti, Dyscophus antongili i Dyscophus insularis. Pierwszy z wymienionych jest zdecydowanie najpopularniejszym wśród hodowców, dlatego w kolejnych akapitach skupimy się właśnie na tym gatunku płaza bezogonowego z rodziny wąskopyskich. Z artykułu dowiesz się o jego wyglądzie, rozmnażaniu, a także warunkach, które musi spełnić terrarysta, aby móc z powodzeniem hodować żabę pomidorową. Te nie są duże, dlatego gatunek ten cieszy się tak dużym zainteresowaniem.
O pięknisiu pomidorowym – wygląd i występowanie
Żaba pomidorowa, nazywana również pięknisiem pomidorowym, to niewielkich rozmiarów płaz bezogonowy o charakterystycznym ubarwieniu. Choć kategoria zagrożenia to „LC” (najmniejszej troski), w miejscu jego naturalnego występowania populacja maleje. Z dostępem do okazów hodowlanych nie ma natomiast problemu.
Wygląd i cechy szczególne
Dorosłe samce żaby pomidorowej osiągają do 6,5 cm, natomiast samice nawet 9,5 cm długości. Mają krępą budowę ciała. Cechami charakterystycznymi są spłaszczony grzbiet oraz szeroki tułów. Wysoka i szeroka głowa cechuje się krótkim pyskiem, a także widocznymi błonami bębenkowymi. Oczy są duże, wypukłe i z okrągłą źrenicą.
Nazwa żaby wzięła się od jej ubarwienia – może mieć ono odcień od ceglastej czerwieni, poprzez żółć, aż do brązu. Kiedy dodamy do tego okrągły kształt płaza, można powiedzieć, że przypomina on niewielkiego pomidora. Brzuch, co jednak ciekawe, jest perłowo-szaro-biały. Skóra żab z tego gatunku jest gładka i bez widocznych gruczołów. Kończyny są krótkie, a palce nieproporcjonalnie długie, spięte błonami pławnymi.
Gdzie naturalnie występuje żaba pomidorowa?
Żaby pomidorowe występują jedynie na obszarze Madagaskaru, a konkretniej w centralnej oraz wschodniej części wyspy. Są uznawane za najbardziej rozpoznawalnych przedstawicieli batrachofauny tego regionu.
Żaba pomidorowa (Dyscophus guineti) – hodowla w terrarium
Hodowla terrarystyczna żab z tego gatunku należy to raczej prostych, ale oczywiście trzeba przestrzegać szeregu zasad. Większym problemem jest rozmnażanie w takich warunkach, ponieważ wymaga przeprowadzenia symulacji pory suchej. Warto pamiętać, że ten gatunek prowadzi nocny tryb życia.
Wielkość zbiornika
Dla pojedynczego osobnika wystarczy terrarium o wymiarach 60x30x30 cm. W przypadku hodowania większej liczby żab pomidorowych będzie ono musiało być większe – dla 3–4 przewiduje się wymiary 90x45x45 cm.
Przygotowanie podłoża
Podłoże w terrarium musi być stale wilgotne. Dno powinno być wyłożone grubą warstwą substratu kokosowego wymieszanego z korą (koniecznie drzew liściastych!). W terrarium należy umieścić niezbyt głęboką miskę z wodą.
Rozmnażanie
Żaby z tego gatunku rozmnażają się jedynie po zakończeniu pory suchej. Samica składa kłębu skrzek w płytkich kałużach, z którego po przynajmniej 36 godzinach lęgną się larwy. Przyczepiają się one do elementów otoczenia. Po kolejnych 20-26 godzinach rozpoczynają pływanie. Kijanki mają jasnobrązowy odcień, a z wiekiem robią się coraz jaśniejsze. Szacuje się, że samica może złożyć do 1000 jaj. W naturze proces ten przebiega bez większych komplikacji, ale jego przeprowadzenie w warunkach sztucznych wymaga dużego zaangażowania.
Trzeba bowiem samodzielnie symulować pojawienie się pory suchej w terrarium. Wiąże się to ze stopniowym obniżaniem temperatury otoczenia, a także wilgotności. Proces ten trwać może do kilkunastu tygodni, w czasie których trzeba zmniejszać częstotliwość karmienia. Wtedy rozmnożenie żab pomidorowych może, ale w żadnym wypadku nie musi się udać. Potwierdzono naukowo, że można przeprowadzić ten proces w warunkach sztucznych, ale ryzyko niepowodzenia jest duże.
Żywienie
Dietę żab pomidorowych stanowić powinny bezkręgowce – świerszcze czy szarańcza. Ponieważ mają dość duży otwór gębowy, zdobycz może być pokaźnych rozmiarów. Odradza się karmienie żab noworodkami mysimi, ponieważ są ciężkostrawne.
Hodowla terrarystyczna żab pomidorowych nie wymaga dużej wiedzy i nakładu środków, ale przed jej rozpoczęciem warto sięgnąć po fachową literaturę. Łatwo popełnić proste błędy, które oznaczać będą cierpienie dla zwierząt. W tym wypadku proces hodowli należy rozpocząć od zdobycia odpowiednich informacji praktycznych.
Subskrybuj
