Wilk polarny (Canis lupus arctos) jest jednym z najbardziej wszechstronnych i skutecznych drapieżników na świecie. Jest blisko spokrewniony z wilkami z polskich lasów, jednak występuje wyłącznie na dalekiej Północy. Zmiany klimatu nie oszczędzają tego gatunku. Czy jest zagrożony wyginięciem? Jakie są jego zwyczaje? Wszystkie informacje o wilku polarnym znajdziesz poniżej.
Jak wygląda wilk polarny?
Warto wiedzieć, jak wygląda wilk polarny. Najbardziej charakterystycznym elementem wyglądu tego zwierzęcia jest jego biała sierść. To bardzo duży drapieżnik, którego długość ciała może wynosić nawet 150 cm, a waga dochodzić do 80 kg.
Wyróżnia się kilka podgatunków wilka polarnego:
- wilk grenlandzki – uznawany za wymarłego,
- wilk Banksa,
- wilk z wyspy Baffina.
Gdzie występuje wilk arktyczny?
Zasięg występowania wilków polarnych jest ograniczony do wysp na północy Kanady oraz Grenlandii. Nieliczne watahy pojawiają się także na wysepkach, które łączą ze sobą te tereny. Co ciekawe, jest to jeden z niewielu gatunków, które przetrwały do dzisiaj na obszarze pierwotnego występowania.
Wilk biały – czym się żywi?
Białe wilki arktyczne żyją na wiecznej zmarzlinie. Właśnie dlatego ich pożywieniem jest wszystko, co da się upolować w tak trudnych warunkach. Ewolucja wyposażyła te drapieżniki w niezwykle mocny uścisk szczęki. Dlaczego jest to tak potrzebne? Ze względu na niedużą ilość pożywienia wilki arktyczne zjadają swoją ofiarę w całości, razem z kośćmi, futrem i organami wewnętrznymi.
W menu wilka polarnego znajdują się między innymi:
- zające polarne;
- lisy polarne;
- piżmowoły arktyczne;
- renifery;
- obrożniki grenlandzkie;
- ptaki;
- bezkręgowce.
Chociaż o pożywienie nie jest łatwo, a sukcesem kończy się wyłącznie co dziesiąte polowanie, to jednak watahy polarnych wilków nie umierają z głodu.
Informacje o wilku polarnym
Wilki polarne żyją w watahach, czyli grupach rodzinnych, które liczą około trzydziestu osobników. Wszystkie zwierzęta w stadzie mają określone role. Doskonała współpraca jest szczególnie ważna podczas polowania – wilki arktyczne otaczają swoją ofiarę.
Tak jak wszyscy przedstawiciele tego gatunku wilki polarne są zwierzętami terytorialnymi, które zajmują rozległe obszary. Każdego dnia w poszukiwaniu pożywienia całe stada przemieszczają się nawet na kilkudziesięciu kilometrów.
Wilki arktyczne osiągają dojrzałość płciową w wieku maksymalnie trzech lat. Wilczyca rodzi młode w jaskini lub wykopanym w śniegu zagłębieniu. Przez pierwszy miesiąc karmi je swoim mlekiem. W tym czasie sama praktycznie nie opuszcza gniazda, a jedzenie przynosi jej samiec. Matka wraca do swojego stada dopiero w momencie, kiedy szczenięta zaczynają spożywać stały pokarm. Kiedy skończą trzy miesiące, same również stają się częścią watahy.
Czy wilk polarny jest zagrożony wyginięciem?
Zmiany klimatu i topnienie lodowców to czynniki, które przyczyniają się do zagrożenia wielu gatunków. Co ciekawe, wilk polarny do nich nie należy. Dlaczego? Wszystko sprowadza się do terenów, na których żyje. Chociaż na dalekiej Północy ubywa lodowców, to jednak obszar ten ma jedną zasadniczą zaletę – nie ma tam człowieka. Niezagrożone uprzemysłowieniem i polowaniem ze strony człowieka wilki polarne nie są w tym momencie zagrożone wyginięciem.
Wilk polarny – ciekawostki
Oto garść ciekawostek o wilkach polarnych:
- biały wilkor Duch z serialu „Gra o tron” przypominał właśnie wilka polarnego;
- w standardowym miocie rodzi się od czterech do pięciu młodych;
- naturalnym wrogiem wilka arktycznego jest niedźwiedź polarny;
- wilk arktyczny znajduje się na LC na liście IUCN. Oznacza to, że status zagrożenia najmniejszej troski;
- wilki polarne znajdują się w berlińskim ogrodzie zoologicznym.
Wilk polarny – podsumowanie
Wilk polarny jest ogromnym drapieżnikiem, który zamieszkuje najbardziej oddalone na północ terytoria. Przez wieki ten gatunek doskonale opanował zdolność przeżycia w skrajnie trudnych warunkach.
Wbrew pozorom wilki polarne nie są narażone na wyginięcie. Ze względu na to, że ich siedliska są oddalone od ludzkich siedzib, zwierzęta te są stosunkowo bezpieczne. Zagrożenie stanowią dla nich jedynie zmiany klimatu.
Subskrybuj
