Koń pinto to nie do końca rasa, a raczej populacja w obrębie koni amerykańskich, którą wyróżnia srokate umaszczenie. Eksperci klasyfikują ją jako odłam koni rasy American Quarter Horse. Co trzeba wiedzieć o koniach pinto?
Koń pinto – historia populacji
Koń pinto wywodzi się od koni hiszpańskich, które pojawiły się w Ameryce w okresie kolonizacji. Ewoluowały, upodabniając się do kuców walijskich, Quarter Horse i Standardbredów. Później rozpoczęto zaplanowaną hodowlę, która miała na celu uzyskanie najatrakcyjniejszej maści. Wskutek licznych krzyżówek powstało wiele rozmaitych srokatych koni, więc wszystkie z charakterystycznymi plamami nazywano pinto.
Koń pinto – budowa
W kontekście eksterieru, czyli budowy ciała zgodnej ze wzorcami rasy, te zwierzęta są dosyć zróżnicowanymi osobnikami. Niektóre są dużymi końmi w typie gorącokrwistych wierzchowców, inne bywają małych rozmiarów zwierzętami w typie kuców. Wysokość w kłębie wynosi od 130 do 170 cm.
Zwykle głowę konia pinto charakteryzuje prosty profil z dużymi i wyrazistymi oczami. Niewielkich rozmiarów głowa jest osadzona na chudej i długiej szyi. Tak jak u większości amerykańskich koni, również u konia pinto kłąb nie jest wydatny. Grzbiet pozostaje dosyć mocny, a zad spadzisty, ale zaokrąglony.
Koń pinto – umaszczenie
Za najbardziej charakterystyczną cechę konia pinto uważa się jego zjawiskowe umaszczenie. Opracowano stosunkowo rygorystyczne standardy dotyczące wielkości oraz rozmieszczenia tych wybarwień. Aby koń został zaklasyfikowany jako pinto, musi mieć:
- umaszczenie w jednym kolorze na obszarze 500 cm kwadratowych z plamami w innym kolorze;
- umaszczenie dwubarwne o wielkości 200 cm kwadratowych;
- trzy kolory maści po 100 cm kwadratowych każda.
Aktualnie obowiązują cztery różne księgi hodowlane – każda zrzesza inną odmianę konia pinto.
Ze względu na charakterystyczne umaszczenie powstał podział na trzy warianty:
- Tobiano – cechują go białe nogi i duże plamy w tym samym kolorze. Są one umiejscowione po bokach i przecinają linię grzbietową. Koń pinto w tej odmianie ma ciemną głową z małymi odbarwieniami;
- Overo – charakteryzują go ciemne plamy o fantazyjnie postrzępionych brzegach. Ponadto Overo wyróżniają białe umaszczenie szyi i kłody, biała głowa oraz ciemne nogi;
- Tobero – stanowi mieszankę odmian Tobiano i Overo.
Koń pinto – pielęgnacja
Nie jest to populacja, która wymaga szczególnej troski. Przy dbaniu o konia pinto obowiązują dokładnie te same zasady pielęgnacji jak przy innych rasach. Przecieraj zwierzę zgrzebłem, oczyszczaj kopyta, rozczesuj ogon, oczyszczaj nos i oczy. Powyższe obowiązki stanowią element codziennego dbania o zwierzę.
Koń pinto – charakter
W zależności od tego, z jakiej rasy się wywodzi, koń pinto przejawia inne cechy charakteru i temperamentu. Niemniej jednak w opracowaniach regularnie powtarza się, że cechuje je duży iloraz inteligencji, a co za tym idzie, łatwość w uczeniu się. Ponadto, z uwagi na otwarte i przyjacielskie nastawienie do człowieka, konie pinto szybko się przywiązują do opiekuna. Z tego powodu praca z nimi jest wyjątkowo przyjemna.
Koń pinto – użytkowość
Koń pinto to przyjazny i chętny do współpracy wierzchowiec, na którym może polegać każdy właściciel. Zazwyczaj używany w jeździe rekreacyjnej, westernie, a także skokach przez przeszkody. Koń bez problemu radzi sobie z szybkim galopem.
Koń pinto – cena
Cena dorosłych koni pinto waha się od 12 tys. zł nawet do 50 tys. zł. Skąd ta rozbieżność? Na cenę wpływa wiele czynników, m.in. wiek zwierzęcia, płeć, nabyte umiejętności, zdobyte nagrody i historia.
Koń pinto – ciekawostki
Słowo pinto w języku hiszpańskim oznacza plamę. To właśnie od niego pochodzi nazwa tej populacji. Ma to oczywiście związek z oryginalnym umaszczeniem tych koni.
Koń pinto nie jest jednoznacznie nazywany rasą, a raczej populacją o konkretnym umaszczeniu. Niemniej jednak koni o tym typie maści jest na tyle dużo, że zaczęto je określać jedną wspólną nazwą.
Subskrybuj
