Koń achał-tekiński to szlachetna gorącokrwista rasa konia pochodzącego z terenów Turkmenistanu w Azji Środkowej. Swoją nazwę zawdzięczają turkmeńskiemu plemieniu koczowników. Obecnie, głównymi regionami występowania tych koni są: Turkmenistan, Kaukaz, Kazachstan, Uzbekistan i Kirgistan. Jaka jest historia tej rasy i co ją wyróżnia na tle innych? Sprawdź!

Koń achał-tekiński – historia rasy

To jedna z najstarszych ras na świecie. Konie te pochodzą od prastarej rasy koni turkmeńskich – są ich bezpośrednimi potomkami. Istnieją przekazy, wg których żyły już 500 lat p.n.e. Przez tysiące lat były hodowane w Turkmenistanie w środkowej Azji (aktualnie to rejon na północy Iranu na wschód od morza Kaspijskiego). Niegdyś używane na Bliskim Wschodzie przez wojowników w trakcie wojen, natomiast już około 1000 roku p.n.e. tak, jak dzisiaj używane były jako zwierzęta wyścigowe.

Koń achał-tekiński w znacznym stopniu wpłynął na ukształtowanie rasy arabskiej i koni pełnej krwi angielskiej. W trakcie licznych wojen ich liczba znacznie się zmniejszyła, a hodowla radziła sobie coraz gorzej. Udało się ją uratować za czasów panowania Timura Chromego dzięki arabskim klaczom. W XVIII wieku za pośrednictwem Rosji konie dotarły do Europy Środkowej. W 1912 roku założono księgę stadną tej rasy. W 1938 roku powstał program czystej hodowli. Natomiast w 1955 roku w Moskwie powstało oficjalne Międzynarodowe Towarzystwo Hodowli Koni Achał-Tekińskich. Obecnie krew koni achał-tekińskich krąży w żyłach wielu europejskich ras koni.

Koń achał-tekiński – budowa

Uważa się, że jego eksterier jest elegancki o szczególnej urodzie, niemniej jednak według zachodnich standardów uznaje się, że ten koń nie jest doskonały. Zazwyczaj koń achał-tekiński ma długie, szczupłe i proste ciało, przez co jest uważany za charta wśród koni. Ma dobrze umodelowaną głowę o prostym profilu, osadzoną na szczupłej, długiej i muskularnej szyi. Nachylone ramiona pozwalają na miękki chód. Momentami stromo ustawione, miękkie łopatki. Kłąb wyraźnie zaznaczony, a grzbiet długi. Zad opadający i ścięty z tendencją do rozłupywania. Kończyny są smukłe, długie i bardzo wytrzymałe z twardymi kopytami. Zwierzęta te mają tendencję do postawy szablastej. Średnia wysokość w kłębie wynosi 157 cm.

Koń achał-tekiński – umaszczenie

Zazwyczaj konie cechuje maść kasztanowata i gniada z miedzianym, złocistym, ewentualnie metalicznym połyskiem. Ponadto występują w umaszczeniu bułanym, siwym, karym i izabelowatym.

Koń achał-tekiński – charakter

Koń achał-tekiński jest inteligentny, chętny do pracy i wytrzymały na długich dystansach. Ponadto jest mocny i odporny na warunki pogodowe, zarówno na upał, jak i ekstremalne zimno. Szybko się uczy i można mu zaufać.

Koń achał-tekiński – użytkowość

Ruch konia achał-tekińskiego jest wydajny, dlatego, głównie przeznaczony jest do galopu, ale bywają konie chodzące inochodem lub toltem. Koń achał-tekiński od zawsze był używany w wyścigach, a obecnie używany jest także do rajdów dystansowych. Ponadto dobrze sprawdza się w takich dyscyplinach jak: WKKW, skoki, ujeżdżanie, wyścigi czy powożenie. Można go również spotkać w cyrku.

Koń achał-tekiński – hodowla

Koń achał-tekiński obecnie hodowany jest w stadninach w:

  • Turkmenistanie;
  • Kazachstanie;
  • Dagestanie;
  • północnym Iranie;
  • Niemczech;
  • Austrii;
  • Stanach Zjednoczonych;
  • Kanadzie.

Koń achał-tekiński – cena

Jeśli interesuje cię hodowla, dobrym wyborem będzie do niej koń achał-tekiński. Cena za to szlachetne zwierzę nie jest jednak niska. Na konia tej rasy będziesz musiał wydać kilkadziesiąt tysięcy złotych.

Koń achał-tekiński to piękna rasa, która doskonale radzi sobie z pustynnymi warunkami, a także z niedostatkiem pożywienia i wody. Jest doskonały do rajdów długodystansowych, triatlonu i wyścigów. To zwierzę o wyjątkowo smukłej, ale umięśnionej sylwetce i gracji w chodzie.

Archiwum: czerwiec 2022
Photo of author

Agnieszka Poll

Studentka weterynarii, której największą miłością są psy. Jej ulubiona rasa to labrador retriever, sama ma czteroletnią suczkę. W jej domu poza psami zawsze było też miejsce dla kotów. W wolnych chwilach lub pisać opowiadania.