Wzorzec tej rasy instruuje jasno –  trakcie wystawy seter irlandzki czerwono-biały ma być przede wszystkim oceniany jako pies użytkowy. Z tego powodu jego wygląd nie ma aż tak dużego znaczenia, o ile mieści się w normach i charakteryzuje się odpowiednimi cechami, które czynią z niego dobrego myśliwego. Mimo tego wciąż jest to przyjacielski pies, który przy odpowiednim prowadzeniu może sprawdzić się jako domowy zwierzak. Wymaga jednak dużej ilości ruchu oraz doświadczonego opiekuna, który wie, co takiemu czworonogowi należy zapewnić. Dowiedz się, jak powinien wyglądać pies tej rasy oraz w jaki sposób powinieneś przygotować się na przyjęcie go w domu.

Podstawowe informacje

Rozmiarwysokość w kłębie: suki od 57 do 61 cm, psy od 62 do 66 cm;
masa ciała: do 32 kg
Szatasierść: jedwabisty, długi włos tworzący frędzle i pióro, gdzieniegdzie krótki i przylegający;
maść: biała z czerwonymi, jednolitymi plamami; dopuszczalne cętki na pysku i części łap
Długość życiaok. 12 lat
Charakterzdecydowany, inteligentny, żywy, przyjacielski, niezawodny, odważny, arystokratyczny

Jak wygląda seter irlandzki czerwono-biały?

Seter irlandzki czerwono-biały posturą bardzo przypomina swojego kuzyna, setera irlandzkiego. Jest jednak nieco starszą i niższą rasą. Jest to mocny pies o harmonijnej budowie, który powinien poruszać się z typową dla seterów lekkością. Jest mniej szlachetny od mahoniowej odmiany irlandzkiej rasy, ale za to powinien mieć większą masę mięśniową. To sprawia, że wygląda na znacznie bardziej atletycznego. Jego głowa powinna być stosunkowo szeroka, ale pasująca do ciała. Umiarkowanie długa oraz muskularna szyja nie może być ani długa, ani mieć podgardla. Jego tułów powinien być mocny i muskularny.

Wzrost, waga i umaszczenie – seter irlandzki czerwono-biały

Samce tej rasy powinny mieć w kłębie 62–66 cm, zaś samice 57–61 cm. Odstępstwa od tego wymogu mogą nawet doprowadzić do dyskwalifikacji psa w trakcie wystawy. Jego waga powinna być proporcjonalna do budowy ciała, jednak zwykle nie przekracza 32 kg. Na tylnej części jego łap oraz na podbrzuszu powinna występować delikatna, jedwabista sierść, nazywana przez wielu frędzlami. Podobne owłosienie może pojawić się także na przedpiersiu i sięgać aż do szyi. Jego okrywa włosowa na grzbiecie powinna być gładka i przylegająca do ciała. Typowe dla niego umaszczenie to biały kolor z równomiernie rozłożonymi, dużymi plamami w czerwonym (mahoniowym) kolorze.

Jaki jest seter irlandzki czerwono-biały?

Choć nie wygląda aż tak dostojnie jak seter irlandzki, seter irlandzki czerwono-biały jest z charakteru prawdziwie dystyngowanym arystokratą. To zrównoważony pies, który jest przy tym żywy i inteligentny. W obejściu powinien być raczej spokojny i łatwy do opanowania, jednak nie może mu jednocześnie brakować pewności siebie. Łatwo się uczy, a względem ludzi jest zawsze niezwykle przyjacielski. Jego ogon radośnie się porusza i nawet nieznajomych szybko zaczyna traktować jak swoją rodzinę. To sprawia, że zwierzę to doskonale sprawdza się zarówno jako towarzysz w trakcie polowania, jak i jako bliski przyjaciel właściciela, gdy znów znajdzie się w ciepłym zaciszu domu.

Jak dogada się z innymi zwierzętami?

Ze względu na swój myśliwski instynkt, seter irlandzki czerwono-biały może okazać się kiepskim towarzyszem dla kota, chyba że zostanie razem z nim wychowany. Z psami jest nieco inaczej. To niemal całkowicie bezkonfliktowy czworonóg, który uwielbia wszystkich: zarówno ludzi, jak i innych przedstawicieli swojego gatunku. Nie okazuje agresji, jednak jeśli ma odpowiednio reagować, należy go odpowiednio socjalizować w wieku szczenięcym. Dobrze sprawdza się jako towarzysz dziecięcych zabaw, pod warunkiem, że interakcje z nimi mają miejsce pod czujnym okiem opiekuna. Należy wziąć pod uwagę, że zwierzę tej rasy potrzebuje naprawdę dużej dawki ruchu.

Uważaj na jego stawy! Zdrowie setera

Seter irlandzki czerwono-biały to dość duży pies. Z tego powodu należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby w młodzieńczym wieku nie obciążał swoich stawów. Może to doprowadzić do wystąpienia wielu różnych schorzeń. Najpopularniejsza jest dysplazja stawu biodrowego. Wiąże się ona z relokacją kości, a co za tym idzie, z bólem i utrudnionym, a czasem uniemożliwionym chodzeniem. Choroba ta może być nabyta, jednak czasem przenoszona jest też drogą genetyczną.

Zadbaj więc o to, aby rodzice twojego psa mieli wykonane prześwietlenie rentgenowskie, potwierdzające, że są pod tym względem w pełni zdrowi. W przypadku tej rasy problematyczny może być także występujący czasem skręt żołądka.

Poza tym to naprawdę zdrowy pies

Najczęściej jednak przedstawiciel tej rasy to wytrzymały i naprawdę zdrowy pies. Żyje około 12 lat. Jest dość odporny na wysokie temperatury, jednak w największe upały należy ograniczyć jego ruch fizyczny. Zima i mróz nie przeszkadza mu tak długo, jak może spędzić ją pod domowym dachem. Nie ma znacznych skłonności do tycia, jednak warto zwrócić uwagę na to, aby nie przejadał się, przez wzgląd na możliwość wystąpienia dysplazji. Regularnie sprawdzaj jego uszy: małżowina powinna być jasna i czysta, bez widocznego stanu zapalnego. Takie problemy nie pojawiają się w rasie często, ale mogą wystąpić przez wzgląd na oklapnięte uszy tych psów.

Jak dbać o sierść setera irlandzkiego czerwono-białego?

Znajdująca się na grzbiecie sierść jest dość sztywna i nie wymaga szczególnej pielęgnacji. Należy ją jedynie czesać w okresie linienia. Nieco inaczej sprawa ma się z kędzierzawymi włosami, które porastają podbrzusze, łapy i przedpiersie psa. W tych rejonach musisz zadbać o to, aby sierść nie tworzyła tzw. filcu. Dlatego staraj się codziennie czesać zwierzę w tych miejscach. Możesz także w razie potrzeby wybrać się do profesjonalnego groomera. Nie kąp swojego psa bez potrzeby. Ten zabieg wykonuj tylko i wyłącznie wtedy, gdy pies źle pachnie lub wymaga tego z innych powodów, np. zdrowotnych. Nie zapominaj o regularnym sprawdzaniu długości jego pazurów.

Seter irlandzki czerwono-biały w Polsce – jest mniej znany

Większość osób kojarzy jedynie setera irlandzkiego i nie ma pojęcia o istnieniu jego czerwono-białej odmiany. Nic dziwnego! Nawet na ringach wystawowych psy tej rasy pojawiają się stosunkowo rzadko. Istnieje jednak w Polsce kilka hodowli, w których możesz kupić szczenię. Aby znaleźć swojego wymarzonego psa, możesz udać się do najbliższego oddziału Związku Kynologicznego w Polsce, gdziezostaniesz przekierowany w odpowiednie ręce. Zawsze istnieje możliwość zakupu psa za granicą, jednak może to wiązać się m.in. z dłuższym czasem oczekiwania na szczenię, które musi zostać zaszczepione na wściekliznę.

Ile będziesz musiał za niego zapłacić?

Seter irlandzki czerwono-biały jest zbyt mało popularną rasą, aby móc ustalić średnią cenę rynkową. Gdy się pojawia miot, jego wartość jest zwykle indywidualnie ustalana przez hodowcę. Dlatego wszelkie podane kwoty są jedynie szacunkowe, a w rzeczywistości to, ile  będziesz musiał zapłacić za psa, zależy od wielu różnych czynników.

Aktualnie psy rasowe w Polsce kosztują co najmniej 3–4 tys. złotych. Istnieje duża szansa, że z uwagi na swoją unikalność, będzie on jednak nieco droższy od przeciętnie występującej, popularnej rasy. Import psa z zagranicy może być zdecydowanie droższy z powodu różnic walutowych, kosztu transportu oraz wyrobienia odpowiednich dokumentów (paszport, rodowód eksportowy).

Setery są blisko spokrewnione ze spanielami

Podobne do spanieli psy przybyły na Wyspy Brytyjskie prawdopodobnie z Półwyspu Iberyjskiego. To z nich wyodrębniły się współcześnie istniejące rasy, w tym seter irlandzki czerwono-biały. Istnienie tej rasy zostało udokumentowane już w XVII wieku. Bez wątpienia jest starszy od swojego kuzyna występującego w jednolitym kolorze. Nie ma możliwości, aby zwierzęta, które przybyły z kontynentu miały umaszczenie w pełni jednolite.

Wyselekcjonowano to dopiero z wielobarwnych psów. Na początku drugiej połowy XIX wieku na wystawach psów obydwie rasy seterów były wystawiane jako jedna, choć z czasem odmiana mahoniowa zdobyła tak dużą popularność, że wielu miłośników rasy było przekonanych o jej wyginięciu.

Powrót setera czerwono-białego

W 1944 roku w Irlandii powstał klub, którego celem było uratowanie psów w odmianie czerwono-białej. Nie przyniosło to spodziewanych rezultatów. Do lat 60. XX wieku pojawiło się zaledwie siedmioro szczeniąt o takim umaszczeniu. Powołano zatem specjalny komitet, który miał pomóc w uratowaniu tych psów. W 1989 roku Międzynarodowa Federacja Kynologiczna uznała odrębność tej rasy i od tamtej pory występuje on na ringach wystawowych samodzielnie, bez towarzystwa w pełni mahoniowych psów.

Dla kogo sprawdzi się seter irlandzki czerwono-biały?

Przede wszystkim jest to naprawdę dobry wybór psa dla myśliwego, który poszukuje dużego zwierzęcia do polowania. Jednocześnie może on pełnić rolę bliskiego przyjaciela swojego właściciela. Tak naprawdę to jednak pies, który dobrze sprawdzi się w każdym domu, w którym zostanie zapewniona mu odpowiednia dawka ruchu. Powinny z niego zrezygnować osoby, które nie są w stanie utrzymać na smyczy tak dużego i żywiołowego psa. Najlepiej będzie czuł się w domu z ogrodem, jednak nie nadaje się do życia w kojcu, także przez wzgląd na swoje przywiązanie do właściciela. Seter irlandzki czerwono-biały może sprawdzić się jako pierwszy pies, o ile nowy właściciel ma świadomość, jak wiele pracy wymaga zwierzę od zawsze hodowane z myślą o polowaniach.

Pies skłonny do ucieczek!

Seter irlandzki czerwono-biały jest bardzo żywiołowy i jeśli będzie miał zbyt dużo energii, może przejawiać chęć do ucieczek. Przed zakupem powinieneś zatem odpowiednio zabezpieczyć swoją posesję. Warto także ćwiczyć z nim komendy związane z zostawaniem, siadaniem oraz przychodzeniem do nogi. Dzięki temu nawet, jeśli zwierzę będzie próbowało uciec, ty będziesz mieć możliwość opanowania jego zachowania w szybki, skuteczny i maksymalnie bezstresowy sposób.

Bibliografia

Wzorzec FCI nr 330, https://www.zkwp.pl/wzorce/330.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 15.06.2005.

Archiwum: kwiecień 2023
Photo of author

Mariusz Michalski

Miłośnik zwierząt. Właściciel kota brytyjskiego długowłosego o imieniu Dyzio. Tak właściwie, to ja u niego mieszkam, a nie on u mnie. Ale wiecie już jak to jest z kotami... :)