Pyton zielony (Morelia viridis) to średniej wielkości dusiciel o intensywnie zielonym ubarwieniu. W swoim naturalnym środowisku bytuje na drzewach. Jest doskonałym myśliwym, polującym głównie nocą. Przez dziesięciolecia zabijano go dla skóry, co doprowadziło gatunek na skraj wyginięcia. Obecnie pyton zielony jest objęty ścisłą ochroną. Sprawdź, w jakich warunkach należy go hodować i jakich formalności dopełnić.

Gdzie występują pytony zielone? 

pyton zielony - gdzie występują

Naturalnym biotopem pytonów zielonych są tropikalne dżungle i lasy równikowe. Gatunek spotyka się w Nowej Gwinei, północnej Australii i Indonezji. Ze względu na specyficzne wymagania klimatyczne, wąż ten występuje wyłącznie na tym konkretnym, ograniczonym obszarze. 

Pyton zielony spotykany jest najczęściej na terenach górzystych. Zwykle jednak nie wyżej niż na 2000 metrów nad poziomem morza. Żyje na drzewach i trudno go spotkać w innym środowisku.

Jak wygląda morelia viridis?

Pyton zielony to wąż średniej wielkości. Standardowa długość jego ciała wynosi od 120 do 180 cm. Największe osobniki mogą jednak osiągać rozmiar nawet 2,5 m. 

Ten gatunek węża wyróżnia się dosyć masywną budową. Głowa jest duża i wyraźnie oddzielona od reszty ciała. Uwagę zwracają duże oczy o pionowych źrenicach. Zazwyczaj są żółte, jednak u niektórych osobników mogą przyjmować seledynową barwę. Na głowie pytona zielonego możesz zobaczyć liczne wgłębienia, w których znajdują się doskonale rozwinięte termoreceptory.

Zielony pyton przez całe życie wspina się po drzewach, dlatego ma wyjątkowo chwytny ogon. Ubarwienie tego gatunku dusicieli może dość znacznie różnić się od siebie w zależności od poszczególnej odmiany oraz etapu życia. 

Młode pytony zielone mają zupełnie inne barwy niż dorosłe osobniki. Mogą być:

  • czerwone;
  • czarne;
  • żółte;
  • brązowe;
  • żółtobrązowe.

Niektóre odmiany mają na swoim ciele znaczenia w różnych kolorach. Mogą to być kropki lub paski:

  • białe;
  • czarne;
  • turkusowe;
  • żółte.

Pyton zielony – terrarium

pyton zielony - terrarium

Jeśli chodzi o pytona zielonego, hodowla w domu wymaga dobrze urządzonego terrarium o odpowiedniej wielkości. Węże te prowadzą nadrzewny tryb życia, dlatego, wybierając odpowiedni zbiornik, musisz kierować się przede wszystkim jego wysokością. Za minimalny uznaje się wymiar 120x70x70 cm. Warto jednak kierować się zasadą, że im większe lokum, tym lepiej.

Warunki w terrarium pytona zielonego

Żeby pyton zielony mógł żyć w przygotowanym przez ciebie zbiorniku, musisz możliwie jak najlepiej odtworzyć jego naturalny biotop, czyli las tropikalny. W tym celu trzeba zachować wilgotność powietrza na poziomie 70-80%. Jak tego dokonać?

Konieczne będzie zainstalowanie basenu oraz odpowiednie umiejscowienie otworów wentylacyjnych. Najlepszym rozwiązaniem jest umieszczenie ich na jednej z bocznych ścian i na górze zbiornika. Otwory koniecznie zabezpiecz mocną siatką, której nie sforsuje pyton zielony. Terrarium musisz również opryskiwać dyfuzorem z czystą wodą – najlepiej codziennie. 

Wyposażenie terrarium dla pytona zielonego

Jako wąż wspinający się, pyton zielony potrzebuje licznych powierzchni wertykalnych. Zadbaj więc o to, aby w jego terrarium znalazły się konary drzew, gałęzie o różnorodnych kształtach i rozwidleniach. Twój dusiciel będzie także potrzebował kryjówek. Możesz wykonać je ze skrzyni lub fragmentów dużych osłon na donice. 

Terrarium możesz także obsadzić żywymi roślinami. Jest to jednak wyłącznie kwestia estetyczna i zależy od twoich osobistych preferencji. Na podłoże warto wybrać ziemię lub torf, który pomoże w utrzymaniu ważnej dla pytona zielonego, wysokiej wilgotności. 

Temperatura i oświetlenie

Pyton zielony jest wężem, który w naturze prowadzi nocny tryb życia. Z tego powodu nie wymaga szczególnego oświetlenia. Wręcz przeciwnie, terrarium lepiej postawić w zacisznym i zacienionym miejscu. 

Bardzo ważne jest utrzymanie odpowiednio wysokiej temperatury. W ciągu dnia powinna wynosić od 27°C do 32°C. W nocy zaś może spadać do 22-23°C. Aby uzyskać takich efekt, musisz zainstalować odpowiednie przewody grzewcze.

Co jedzą pytony zielone? 

pyton zielony - co jedzą

Pyton zielony powinien być karmiony niewielkimi zwierzętami. Dobrze sprawdzą się:

  • oseski myszy;
  • małe szczury;
  • przepiórki;
  • jednodniowe kurczaki.

Wbrew obiegowej opinii, węży nie trzeba karmić żywym pokarmem. To nieetyczne i – w Polsce – niezgodne z prawem. Dodatkowo, żywe zwierzę może stanowić niebezpieczeństwo dla gada. Dlatego zawsze kupuj pokarm mrożony, pochodzący ze specjalnych hodowli i przeznaczonych do tego sklepów. 

Dorosłego pytona nie należy karmić częściej niż raz na dziesięć dni. Węże mają powolny metabolizm, a nadwaga im nie służy. 

Zasady zakupu pytona zielonego

Pyton zielony jest objęty przepisami o ochronie gatunków krytycznie zagrożonych. Właśnie dlatego każdy osobnik po zakupie musi być zarejestrowany we właściwym urzędzie gminy lub miasta. Hodowca powinien wystawić ci odpowiedni dokument, z którym udasz się do urzędu. Sprzedawca, który nie chce go wydać lub żąda dodatkowej opłaty, nie działa zgodnie z prawem i nie jest godny zaufania. 

Cena pytona zielonego oscyluje zwykle w granicach od 1200 do 2000 zł.

Ile żyje pyton zielony? 

pyton zielony - ile żyje

W dobrych warunkach pyton zielony może żyć od 15 do nawet 30 lat. Wiele jednak zależy od pochodzenia i genów. 

Pyton zielony – podsumowanie 

Morelia viridis zdecydowanie nie jest wężem dla początkujących terrarystów. Ma bardzo wysokie wymagania w kwestii warunków życia i żywienia. Dodatkowo nie należy do tanich, a wyposażenie terrarium również wymaga dużych nakładów finansowych. Warto pamiętać, że jest to gatunek krytycznie zagrożonym wyginięciem. Pytony zielone stają się ofiarami przemytu i nieetycznego handlu. Z tego powodu zawsze kupuj węże od sprawdzonego hodowcy, który przedstawi ci wszystkie potrzebne dokumenty. Pamiętaj, że węża musisz zarejestrować. W przeciwnym razie narażasz się na grzywnę i karę pozbawienia wolności nawet do 5 lat.

Archiwum: grudzień 2021
Photo of author

Magdalena Dzik

Z wykształcenia dziennikarka i kulturoznawczyni. Pasjonuje się behawioryzmem zwierzęcym (szczególnie kotów i gryzoni) oraz zoodietetyką. Pasję tę bezustannie rozwija, pracując ze zwierzętami jako wolontariuszka i oferując im dom tymczasowy. Prywatnie opiekunka sześciu świnek morskich oraz pięciu kotów: Chilliego, Fedry, Fasoli, Atlasa i Heliosa.