W poradniku opowiemy o historii psich zaprzęgów oraz wyjaśnimy, jaką funkcję pełni w nich każdy z psów oraz przewodnik. Znajdziesz tu również przydatne wskazówki, które pozwolą ci rozpocząć treningi ze swoim czworonożnym przyjacielem.

Krótka historia psich zaprzęgów

Początkowo psie zaprzęgi były środkiem transportu, służąc przede wszystkim do przewozu ludzi i wyposażenia. Zwierzęta doskonale sprawdzały się w tej roli, w związku z czym często wykorzystywano je do ciągnięcia pojazdów na trasach syberyjskich, alaskańskich, arktycznych i antarktycznych. Wówczas w zaprzęgu biegało nawet 20 psów prowadzonych przez przewodnika. Powóz w zależności od wielkości i siły czworonogów mógł przebyć trasę o długości 120 km w kilka godzin i przetransportować ładunek ważący nawet 600 kg.

Popularność psich zaprzęgów wzrosła w czasie tzw. gorączki złota na przełomie XIX i XX wieku. W latach 20 XX wieku sanie ciągnięte przez psy biegnące w zaprzęgu dostarczyły do miasta Nome na Alasce surowicę, która zapobiegła wybuchowi epidemii błonicy w miejscowości. Do dziś odbywa się tam Iditarod Trail Sled Dog Race – jeden z najpopularniejszych wyścigów psich zaprzęgów na świecie.

Kim jest maszer i jakie są pozycje psów w zaprzęgu?

Maszer to ludzki przewodnik czworonogów. Mimo że przebywa w sankach, jest odpowiedzialny za nawigowanie zespołu. Potrafi rozpoznać zagrożenie, na przykład w postaci cienkiego lodu, który załamałby się pod ciężarem zespołu. Liczba psów ciągnących lekki wózek zależy przede wszystkim od dystansu oraz pofałdowania terenu. Najważniejszym z nich przypisuje się następujące nazwy:

  • lead – lider, biegnie z przodu i prowadzi cały zespół;
  • swing – znajduje się za liderem, ucząc się od niego odpowiednich zachowań;
  • wheel – biegnie na końcu i bierze na siebie największy ciężar;
  • team – pozycje pozostałych psów.

Nie tylko alaskan husky! Najpopularniejsze rasy psów zaprzęgowych

W wyścigach psich zaprzęgów zazwyczaj biorą udział przedstawiciele następujących ras:

  • eurodog;
  • greyster;
  • alaskan malamute;
  • husky syberyjski;
  • alaskan husky;
  • samojed.

Jak zacząć uprawiać tę dyscyplinę sportu? Podstawowe komendy

W psich zaprzęgach udział bierze czasem nawet kilkanaście zespołów, aby więc zadbać o bezpieczeństwo każdego psa, niezbędne jest odpowiednie przygotowanie. Wszyscy uczestnicy przed przystąpieniem do wyścigów muszą opanować następujące komendy:

  • go go” – „naprzód”;
  • whoa” – „stój”;
  • gee” – „w prawo”;
  • haw” – „w lewo”;
  • hooo” – „wolniej”;
  • ho” – „szybciej”.

To bardzo wymagająca dyscyplina sportu, w której mogą brać udział jedynie psy silne, posłuszne i cierpliwe, ponieważ średnia prędkość biegu zwykle mieści się w przedziale od 30 km/h do nawet 50 km/h. Jeśli twój podopieczny reaguje na wcześniej wymienione komendy, możesz zacząć z nim pracę w terenie. Samodzielnie najlepiej ćwiczyć uprawiając bikejoring, który polega na ciągnięciu kolarza przez zwierzaka. Pierwsze treningi powinny być przeprowadzane na niewielkich dystansach i przy sprzyjających warunkach atmosferycznych. Z czasem możesz zwiększać poziom trudności oraz długość tras.

Sprzęt dla zawodowców i amatorów przejażdżek

Zadbaj o odpowiedni ekwipunek dla swojego podopiecznego. Dobrze dobrana uprząż to podstawa jego bezpieczeństwa i komfortu. Najlepiej sprawdzają się szelki typu sled w wersji zabudowanej, otwartej na grzbiecie lub w kształcie litery X. Jeśli trenujesz z psem na rowerze, nie zapomnij o zaopatrzeniu się w linę z amortyzatorem oraz wysięgnik, do którego ją przypniesz.

Psie zaprzęgi to doskonała forma spędzania czasu dla energicznych zwierzaków i ich opiekunów. Możesz robić to hobbystycznie podczas różnorodnych imprez integracyjnych lub zostać zawodowcem i zawalczyć o Puchar Świata. Wybór zależy od waszych możliwości, ale pamiętaj, że najważniejsza jest dobra zabawa podczas wyścigu.

Archiwum: lipiec 2022
Photo of author

Adam Nawrocki

Od dziecka uwielbia las i zwierzęta. Kojarzą mu się ze spacerami z dziadkiem, który był leśniczym. Teraz wybiera się tam najczęściej z aparatem oraz swoim czworonożnym przyjacielem na „bezkrwawe polowanie”. Pracuje jako fotograf.