Pingwiny cesarskie to silne zwierzęta, które pomimo pozornej nieporadności potrafią przemierzać bardzo długie dystanse. Ich siła tkwi w doskonałej zdolności do współpracy. Organizm pingwina cesarskiego przystosowany jest do przetrwania nawet w najtrudniejszych warunkach, a sam zwierzak czuje się dużo lepiej w wodzie niż na lądzie. Sprawdź, jak wygląda pingwin cesarski i w jakich miejscach żyje.

Gdzie mieszkają pingwiny cesarskie?

Pingwin cesarski grupa pingwinów

Pingwin cesarski naturalnie występuje przede wszystkim na najdalej wysuniętym na południe kontynencie, czyli Antarktydzie. Obszar ten można jednak jeszcze bardziej zawęzić. Pingwiny tego gatunku możesz bowiem spotkać wyłącznie pomiędzy 66 a 77 stopniem południowej szerokości geograficznej. 

A konkretnie gdzie mieszkają pingwiny cesarskie? Naukowcy zaobserwowali do tej pory nawet kilkadziesiąt niewielkich kolonii pingwinów cesarskich, które ulokowane są na lodach otaczających kontynent. Oprócz nich można wyróżnić także dwie większe. Jedna znajduje się na Australijskim Terytorium Antarktycznym, a dokładnie na lodowcu Taylor. Druga natomiast na Ice Bay.

Aptenodytes forsteri – zachowanie ptaków

Pingwin cesarski z pisklakiem

Pingwin cesarski zdecydowanie nie jest samotnikiem. Niemal wszystkie elementy jego życia odbywają się w grupie – od polowania po lęg i gniazdowanie. Polowanie w grupach jest przykładem doskonałego zgrania i współpracy. 

Pomiędzy styczniem a marcem niewielkie grupy rozpraszają się, a dojrzałe płciowo osobniki migrują pomiędzy gniazdowiskami. Aby znaleźć pożywienie dla swojego potomstwa, mogą one oddalić się od niego nawet o 500 km. Po wysiedzeniu jaj samce udają się na pełne morze.

Pingwin cesarski jest mistrzem pływania. W wodzie jest zdecydowanie sprawniejszy i porusza się znacznie sprawniej niż na lądzie. Poruszając skrzydłami w górę i w dół podczas pływania, sprawia wrażenie, jakby latał. 

Kiedy pingwiny chodzą po stałym lądzie, chwieją się na boki w charakterystyczny sposób. Osiągają wówczas prędkość nie większą niż 3 km/h. W wodzie natomiast pływają z prędkością 6-7 km/h. Podczas pogoni za zdobyczą mogą jednak przyspieszyć nawet do 20 km/h. 

Jak wygląda pingwin cesarski?

Pingwin cesarski zbliżenie

Opis pingwina cesarskiego zna chyba każdy. Ma on charakterystyczną sylwetkę, która sprawia, że jest lepiej przystosowany do życia w wodzie. Mowa o opływowym kształcie ciała i typowych dla nielota skrzydłach o sztywnej strukturze. Są mocno przyciśnięte do ciała, dlatego świetnie sprawdzają się podczas pływania. 

Samce i samice są do siebie bardzo podobne zarówno pod względem wielkości, jak i ubarwienia. Na głowie i grzbiecie mają czarne pióra. Brzuch oraz spód skrzydeł są natomiast kontrastowo białe. Góra dzioba ma czarny kolor, natomiast jego dół może być intensywnie pomarańczowy, a nawet fioletowy. 

W czasie, kiedy na Antarktydzie trwa lato, pingwin cesarski przechodzi pierzenie. Wówczas na około 30 dni pokrywa się piórami w kolorze brązowym. 

Pingwin cesarski – wzrost i waga

To największy ze wszystkich przedstawicieli tego gatunku. Wzrost dorosłych pingwinów cesarskich wynosi od 110 do 130 cm. Ciężar ciała może wynosić od 25 do nawet 45 kg. Samce są tylko nieznacznie cięższe od samic. 

Trzeba jednak zaznaczyć, że waga pingwina cesarskiego bardziej niż od płci zależna jest od pory roku. W czasie wysiadywania jaj zarówno samica, jak i samiec mogą stracić nawet kilka kilogramów. Wszystko ze względu na ciepło, które ptak przekazuje jajom. Wpływa to na większe spalanie kalorii. Dodatkowo w tym okresie zwierzęta jedzą niewiele, ponieważ prawie nie oddalają się od gniazda. 

Pingwin cesarski a królewski – różnice między gatunkami

Pingwin cesarski z młodym

Pingwina cesarskiego często myli się z jego nieco mniejszym kuzynem – pingwinem królewskim. Te dwa zwierzaki są do siebie bardzo podobne, szczególnie pod kątem upierzenia. Między nimi można wyróżnić jednak kilka bardzo istotnych różnic. Przede wszystkim jest to wielkość – pingwiny królewskie są wyraźnie mniejsze. Mają także więcej pomarańczowych znaczeń, szczególnie za uszami i na brzuchu. 

Pingwin cesarski – rozmnażanie

Młode pingwiny muszą mieć szansę pierzenia się w okresie letnim. To z kolei zmusza ich przyszłych rodziców do odbycia okresu godowego w ciągu bardzo ciężkiej arktycznej zimy. Temperatura może wówczas wynosić nawet -60°C, a wiatr osiąga prędkość do 200 km/h. 

W tych surowych warunkach nie ma wiele czasu na intensywne zaloty. Samiec i samica podczas spotkania stają naprzeciwko siebie i podnoszą głowy do góry, rozciągając ciało. Jeżeli prezentacja przypadnie do gustu obydwu stronom, pozostają ze sobą przez półtora miesiąca, czyli do momentu złożenia jaja. 

To z kolei jest wysiadywane, a raczej wystawane przez samca, który ogrzewa je pod swoją fałdą brzuszną. Samica w tym czasie wyrusza w morze w poszukiwaniu jedzenia. Młode przychodzą na świat po około 10 tygodniach. Wtedy to ich ojcowie udają się na polowanie, aby nadrobić stracone kilogramy.

Pingwin cesarski – ciekawostki

Sprawdź najciekawsze informacje o pingwinie cesarskim:

  • podczas wysiadywania jaj samce pingwina cesarskiego zbijają się w ciasną grupę, aby wspólnie generować wyższą temperaturę. Czasami nawet 500 pingwinów wspólnie wysiaduje jaja;
  • kilkutygodniowe pingwinki trzymają się razem w grupach, które badacze nazywają żłobkami;
  • pingwin cesarski zajmuje piąte miejsce na liście największych ptaków na świecie;
  • pingwiny cesarskie żyją przede wszystkim na Antarktydzie, jednak pojedyncze osobniki spotykano między innymi w Stanach Zjednoczonych oraz w Nowej Zelandii. 

Pingwin cesarski – podsumowanie

Pingwiny cesarskie często mylone są z królewskimi, jednak różnią się od nich wielkością i szczegółami ubarwienia. To ptaki świetnie dostosowane do trudnych warunków, w jakich przyszło im żyć i się rozmnażać. Te największe pingwiny na świecie zachwycają nie tylko rozmiarem, ale także ciekawym zachowaniem i niestandardowymi, jak na świat zwierząt, praktykami rodzicielskimi.

Archiwum: listopad 2022
Photo of author

Magdalena Dzik

Z wykształcenia dziennikarka i kulturoznawczyni. Pasjonuje się behawioryzmem zwierzęcym (szczególnie kotów i gryzoni) oraz zoodietetyką. Pasję tę bezustannie rozwija, pracując ze zwierzętami jako wolontariuszka i oferując im dom tymczasowy. Prywatnie opiekunka sześciu świnek morskich oraz pięciu kotów: Chilliego, Fedry, Fasoli, Atlasa i Heliosa.