Leonberger – co trzeba wiedzieć?

Wrażenie ogólneDuży, umięśniony i elegancki pies z harmonijną i potężną budową, charakteryzujący się pewnością siebie i żywym temperamentem
Kraj pochodzeniaNiemcy
Klasyfikacja FCIGrupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła / Sekcja 2.2: Molosy typu górskiego
Bez prób pracy
RozmiarSamce: 72–80 cm (średnio 76 cm) w kłębie
Suczki: 65–75 cm (średnio 70 cm) w kłębie
CharakterPies rodzinny, nie jest lękliwy ani agresywny. Układny, posłuszny i nieustraszony. Wykazuje pewność siebie, średni temperament i chęć do podporządkowania. Uczy się szybko i jest niewrażliwy na hałas
Szata i umaszczenieSierść: od miękkiej do twardej, długa i przylegająca, może być lekko falista
Maść: lwia, czerwona, brązowo-czerwona, piaskowa, kremowa lub ich odcienie, zawsze z czarną maską
Długość życia8-9 lat
WagaSamce: 50-77 kg
Suczki: 41-64 kg
InneŚwietnie dogaduje się z dziećmi. Pies stróżujący, do towarzystwa i rodzinny

Leonberger – jaki jest wzorzec rasy?

Leonberger leży na białym tle

Zdjęcia tej rasy psa przedstawiają bardzo dużego i kudłatego psa, który nieco przypomina połączenie wilka z lwem. Pod ogromną ilością sierści kryje się mocne, harmonijnie zbudowane i umięśnione ciało. 

Wysokość w kłębie u psów wynosi od 72 do 80 centymetrów. Suczki są nieco drobniejsze i mierzą od 65 do 75 centymetrów. Masa ciała powinna natomiast mieścić się w przedziale od 60 do nawet 80 kilogramów, w zależności od płci i cech osobniczych.

Jak wygląda leonberger?

Według opisu rasy leonberger ma bardzo długą sierść, która dobrze przylega do ciała. Szata jest dwuwarstwowa z bardzo gęstym i obfitym podszerstkiem. Włos okrywowy zazwyczaj jest prosty, chociaż wzorzec dopuszcza lekkie falowanie. 

Dopuszczalne umaszczenie jest:

  • rudobrązowe;
  • rude;
  • lwie żółte.

Mniej pożądany na wystawach, choć nadal akceptowany, jest kolor piaskowy. Cenioną cechą jest czarna maska na psyku. 

Leonberger – jaki ma charakter i usposobienie?

Leonberger leży z dzieckiem

Większość olbrzymich ras obronnych słynie z trudnego charakteru lub przynajmniej dystansu, który stwarza w pierwszym kontakcie z człowiekiem. Leonberger zdecydowanie wyróżnia się na tym tle, ponieważ jest psem o przyjacielskim usposobieniu. Bardzo mocno przywiązuje się do człowieka i chce towarzyszyć mu na każdym kroku. 

Temperament leonbergera jest raczej umiarkowany. Trzeba jednak pamiętać, że chociaż geny są ważne, wiele zależy od socjalizacji oraz otoczenia, w którym pies dorasta. 

Dlaczego łagodny olbrzym?

Aparycja leonbergera sprawia, że w wielu osobach budzi on niepokój, a nawet przerażenie. Wbrew pozorom jest to jednak dosyć łagodny olbrzym o zrównoważonym charakterze. Leonberger w razie potrzeby chroni swoją rodzinę i dom przed niebezpieczeństwem. Jednocześnie osoby akceptowane przez członków rodziny szybko zyskają jego sympatię. 

Ze względu na bardzo duże przywiązanie do człowieka i potrzebę kontaktu, leonbergery źle znoszą samotność. Raczej nie mają skłonności do samowolnych spacerów, jednak ich instynkt myśliwski może dać o sobie znać, dlatego podczas spacerów w lesie trzeba mieć oczy dookoła głowy.

Czy to zdrowa rasa? Jak długo żyje?

Leonberger patrzy w obiektyw

Leonberger nie jest rasą szczególnie obciążoną chorobami genetycznymi. Ze względu na swoje rozmiary i budowę ciała jest jednak w pewien sposób narażony na schorzenia układu kostnego. Tak jak wszystkie psy ras olbrzymich, może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych lub łokciowych, a także na skręt żołądka. Podczas wyboru hodowli warto zapytać o to, czy rodzice naszego potencjalnego szczeniaka mieli robione badania pod jej kątem.

Leonberger – jakie choroby?

Potencjalne problemy z układem ruchu, na przykład młodzieńcze zapalenie kości i osteochondroza, pojawiają się już na początku życia psa i są związane z bardzo szybkim wzrostem. Musisz dobrze dobierać sposób żywienia psa oraz dostosować aktywność do wieku. Bardziej forsowne ćwiczenia najlepiej zachować na moment ukończenia pierwszego roku życia, kiedy zakończy się proces wzrostu.

Niestety, leonbergery nie są psami szczególnie długowiecznymi. Tak jak większość ras olbrzymich, żyją one średnio 9-10 lat. Niektóre osobniki świętują jednak swoje 12. urodziny. 

Leonberger – jaka pielęgnacja?

Leonberger zachwyca swoją długą i niezwykle gęstą sierścią. Niestety, nie jest to jednocześnie pies łatwy w pielęgnacji. Gęsta szata, a przede wszystkim niezwykle obfity podszerstek, który niejako tworzy grzywę wokół głowy psa, powodują, że w okresie linienia pies gubi ogromne ilości sierści. Konieczne jest nie tylko częste i intensywne czesanie, ale także usuwanie z futra wszelkich zabrudzeń, które mogą dostać się do niego podczas spacerów.

Jak powinno wyglądać żywienie psa leonbergera?

Leonberger jest psem, który słynie z bardzo dużego apetytu. Jednocześnie nadwaga w jego przypadku może być powodem niebezpiecznych chorób układu kostnego, dlatego należy za wszelką cenę jej unikać. 

Wybieraj dobrej jakości karmy z małą ilością zbóż i węglowodanów. Rozważ dietę BARF, a jeżeli chcesz przygotowywać psu gotowane jedzenie, zadbaj o odpowiednie suplementy. Dieta zawsze powinna być dostosowana do poziomu aktywności zwierzęcia. Warto zaznaczyć, że rozmiary leonbergera sprawiają, że jego utrzymanie jest dosyć kosztowne. 

Leonberger – jak wygląda hodowla?

Leonberger szczeniak leży

Leonberger nie jest w Polsce rasą szczególnie popularną, jednak mamy na terenie naszego kraju kilka bardzo dobrych hodowli tych psów. Ponieważ przedstawiciele tej rasy wyróżniają się bardzo dużymi rozmiarami, warto zadbać o to, aby twój szczeniak był faktycznie psem rasowym. W ten sposób unikniesz przykrych niespodzianek w postaci wyglądu lub – co gorsza – charakteru niezgodnego ze wzorcem rasy. 

Zawsze wybieraj hodowle zarejestrowane w ZKwP, które wystawiają swoim szczeniakom wszystkie potrzebne dokumenty kynologiczne. Nie wspieraj pseudohodowców i ludzi, którzy nie chcą pokazać ci warunków, w jakich dorasta pies, czy przedstawić ci jego rodziców. 

Leonberger – jaka cena?

Szczenię leonbergera z rodowodem FCI to obecnie wydatek około 5 tysięcy złotych. Cena leonbergera może różnić się zależnie od hodowli. Pamiętaj jednak, że na tym koszty się nie kończą. Posiadanie w domu psa tak dużej rasy to spore obciążenie dla miesięcznego budżetu. Mowa tu nie tylko o żywieniu, ale także o potencjalnych zabiegach weterynaryjnych, których ceny rosną zawsze razem z psem. 

Jaka jest historia rasy leonberger?

Leonberger wziął swoją nazwę od położonego na południu Niemiec miasta Leonberg. Tamtejszy burmistrz, Essig, uznawany jest za ojca rasy. Jego głównym celem było wyhodowanie psa przypominającego lwa z miasteczkowego herbu. 

Przodkowie leonbergera – co warto wiedzieć?

leonberger dorosły pies w ogrodzie

Dokładna liczba przodków leonbergera jest trudna do przybliżenia. Powstał zapewne z miksu pirenejskich psów górskich i landseerów. Zakłada się jednak, że w jego żyłach płynie także krew bernardynów i mastifów tybetańskich. Ta mieszanka zaowocowała wyjątkowo udanym zestawem cech. Po landseerze leonberger odziedziczył przyjazne usposobienie, po mastifie – odwagę, po bernardynie – empatię, a po mastifach – pasję do stróżowania. 

Leonberger – czy jest popularny?

Do wzrostu popularności przyczyniła się cesarzowa Elżbieta Bawarska, czyli popularna Sisi. Nabyła ona leonbergera, który z habsburskiego dworu powoli rozprzestrzenił się na całą Europę – oczywiście tę najbardziej uprzywilejowaną. Leonbergery pojawiały się więc w pałacach Napoleona, na dworze rosyjskich carów, w rezydencji brytyjskiego księcia Walii, a nawet u samego kanclerza Bismarcka. 

Po pierwszej wojnie światowej imperia się rozpadły, a razem z nimi przeminęła wielka popularność leonbergerów. Zanim rasę zdążono odbudować, przez kontynent przetoczyła się kolejna wielka wojna, redukując populację do zaledwie ośmiu osobników. Na szczęście intensywne prace hodowców pozwoliły doprowadzić do jej bardzo szybkiego odbudowania. Linie hodowlane okazały się na tyle stabilne, że już w 1949 roku leonberger został oficjalnie uznany za rasę przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).

Leonberger – dla kogo jest ten pies?

Kto będzie idealnym opiekunem dla leonbergera w opinii hodowców? Pies ten może okazać się świetnym wyborem dla osoby, która szuka dużego psa, który będzie pełnił rolę stróża, będącego jednocześnie doskonałym towarzyszem rodziny. Leonbergery uwielbiają swoich opiekunów i chcą ciągle spędzać z nimi czas. 

Chociaż nie są to psy wymagające ogromnej aktywności, to jednak ruch jest dla nich bardzo ważny. Dobrze sprawdzą się w domu osoby, która lubi aktywność na świeżym powietrzu, ale od biegania woli długie spacery po zróżnicowanych terenach. Psy tej rasy dobrze czują się w okolicach zbiorników wodnych.

Leonberger – jak powinno przebiegać szkolenie?

Leonbergery, jak na swoje rozmiary, są pupilami stosunkowo łatwymi do wyszkolenia. Potrzebują jednak konsekwentnej nauki posłuszeństwa. Ich instynkt tropiący jest dosyć duży i chociaż raczej nie mają skłonności do ucieczek, to w terenie powinny być prowadzone na smyczy. Dobrze sprawdzi się długa linka. Zasada ograniczonego zaufania pomoże uniknąć przykrych sytuacji, kiedy pies w pogoni za zapachem oddali się w sobie tylko znanym kierunku. 

Leonberger – jak dogaduje się z otoczeniem?

Leonberger dość dobrze dogaduje się z dziećmi. Z reguły lubi z nimi przebywać, jest przyjazny i cierpliwy. Ze względu na swoje gabaryty nie powinien jednak przebywać z maluchami sam, bo niechcący może je poturbować. 

Przedstawiciele tej rasy nie lubią zamknięcia w małych przestrzeniach. To zdecydowanie psy do domu z dużym terenem, który będą mogły w spokoju patrolować. Oczywiście, nawet największy ogród nie zwalnia opiekuna z obowiązku spacerów. Leonbergery szczególnie lubią przechadzki po terenach zalesionych i w okolicach zbiorników wodnych. 

Jak wygląda leonberger? Zdjęcia

Czy znasz te ciekawostki?

leonberger szczeniak

Głównym planem twórcy rasy było wyhodowanie psa, który wizualnie będzie przypominał lwa. Właśnie dlatego do mieszanki genów włączono przede wszystkim rasy olbrzymie. 

Leonberger będzie dobrym wyborem dla osoby, która szuka łagodnego, ale dużego psa. Świetnie sprawdzi się, gdy będzie miał teren do stróżowania. Jednocześnie wymaga dużych nakładów finansowych, jeśli chodzi o żywienie i ewentualne leczenie.

Bibliografia

FCI-Standard N°145 / 20. 09. 2002, https://www.zkwp.pl/wzorce/145.pdf, data publikacji obowiązującego wzorca: 04.01.1996.

Archiwum: kwiecień 2023
Photo of author

Magdalena Dzik

Z wykształcenia dziennikarka i kulturoznawczyni. Pasjonuje się behawioryzmem zwierzęcym (szczególnie kotów i gryzoni) oraz zoodietetyką. Pasję tę bezustannie rozwija, pracując ze zwierzętami jako wolontariuszka i oferując im dom tymczasowy. Prywatnie opiekunka sześciu świnek morskich oraz pięciu kotów: Chilliego, Fedry, Fasoli, Atlasa i Heliosa.