Można powiedzieć, że pies rasy haldenstovare jest międzynarodową mieszanką. Do jej powstania skrzyżowano norweskie, szwedzkie, niemieckie i angielskie psy gończe. Może właśnie połączenie tych genów uczyniło z psa tak świetnego obrońcę? Czytaj dalej!

Podstawowe informacje

? Rozmiarwysokość w kłębie: suki od 50 do 58 cm, psy od 52 do 60 cm;
masa ciała: od 18 do 25 kg
Szatasierść: twarda, gęsta, prosta, z obfitym podszerstkiem;
maść: dominująco biała z czarnymi plamami, podpalaniami na głowie i łapach
❤️ Długość życiaok. 12 lat
? Charakterprzyjazny, czuły, silny, niezależny

Haldenstovare – opis

Haldenstovare, znany również pod nazwą „halden hound” jest przede wszystkim zwinny, szybki i wytrzymały, dzięki temu dobrze sobie radzi podczas długodystansowych polowań. Mimo swojego średniego wzrostu ma silny charakter i jest niezależny. Dorosły osobnik osiąga do 60 cm wysokości i 25–29 kg masy ciała. Jego sierść jest krótka i szorstka, najczęściej w czarno-białych barwach, z odznaczającym się brązowym pyskiem. Posiada proporcjonalną, lekką sylwetkę, którą można wpisać w prostokąt. Średniej wielkości brązowe oczy mają spokojny wyraz, jednak lepiej nie podchodzić do niego z zaskoczenia!

Historia rasy haldenstovare

Rasa powstała w połowie XIX wieku, dzięki krzyżówce harriera, foxhounda i beagle’a, jednak wielokrotnie zmieniano jej nazwę. Początkowo czworonogi tej rasy nazywano bisseberghund, ponieważ jej powstanie zawdzięcza się rolnikowi Hansowi Bisserbergowi. W późniejszym czasie jeszcze kilkukrotnie zmieniano nazwę, aż do 1938 roku, kiedy pojawiła się obecna – haldenstover – i utrzymała do dziś.

Charakter haldenstovara

Pies tej rasy to przede wszystkim urodzony łowca. Dzięki długim kończynom i wytrzymałości na niskie temperatury może pracować nawet w śniegu. Jest samodzielny i niezależny, pracuje wyłącznie w pojedynkę. Lubi zabawę, o ile jest związana z tropieniem. Musi czuć się użyteczny, a wywiązywanie się z powierzonych zadań sprawia mu wielką przyjemność. Jest bardzo inteligentny, jednak przez swą niezależność może czasem być uparty, jeśli w porę nie zacznie się go szkolić. Dobrze sprawdzi się jako stróż, ponieważ nie lubi obcych, a czasem może zachowywać się wobec nich agresywnie.

Wymagania

Ze względu na swoją energiczność haldenstovare potrzebuje opiekuna, który będzie spełniał jego potrzebę ruchu. Najlepiej będzie się czuł u boku miłośnika sportu lub myśliwego. Nie nadaje się do życia w mieszkaniu, ponieważ potrzebuje swobody i przestrzeni. Najlepiej będzie się czuł na wsi lub w domu w lesie. Nie sprawdzi się jako pies rodziny, zdecydowanie woli jednego opiekuna, któremu jest wierny i posłuszny. Dodatkowo pies jest typem samotnika, nie przepada za dziećmi, a także może reagować agresywnie na inne zwierzęta, o ile się z nimi nie wychowywał.

Wychowanie

Szkolenie haldenstovara należy zacząć od pierwszych dni w domu. Potrzebuje stanowczego i konsekwentnego opiekuna, który zapewni wszystkie jego potrzeby. Dzięki swojej inteligencji łatwo się uczy. Jest posłuszny, jednak przez swoją niezależność bywa uparty, kiedy nie do końca rozumie sens wydanego polecenia. Polecamy tę rasę tylko doświadczonym psiarzom.

Pielęgnacja i żywienie

Krótka, szorstka sierść nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Wystarczy cotygodniowe czesanie, a będzie zdrowa i zadbana. Jeśli chodzi o żywienie, porcje powinny być adekwatne do trybu życia i aktywności czworonoga. Sprawdzą się zarówno suche karmy, jak i gotowane mięso z ryżem i warzywami. Ważne, by pożywienie dostarczało niezbędnych składników odżywczych. Zalecane jest, by haldenstovare spożywał posiłek raz dziennie wieczorem, ponieważ praca z pełnym żołądkiem może źle wpłynąć na jego zdrowie.

Bibliografia

FCI-Standard N° 267, 09.08.1999/EN, https://www.fci.be/Nomenclature/Standards/267g06-en.pdf, translation: Norsk Kennel Klub. Official language (EN), date of publication of the official valid standard: 09.08.1999.

Archiwum: marzec 2023
Photo of author

Adam Nawrocki

Od dziecka uwielbia las i zwierzęta. Kojarzą mu się ze spacerami z dziadkiem, który był leśniczym. Teraz wybiera się tam najczęściej z aparatem oraz swoim czworonożnym przyjacielem na „bezkrwawe polowanie”. Pracuje jako fotograf.