Gończy z Nivernais

Gończy z Nivernais to pies dla osób, które cenią sobie aktywność fizyczną, ale też niezależność czworonożnego przyjaciela. Jeśli tak właśnie jest w twoim przypadku, poznaj bliżej tę intrygującą rasę!

Podstawowe informacje

Gończy z Nivernais – cechy charakteru

Gończy z Nivernais, nazywany czasem w Polsce gończym niwernijskim, to pies myśliwski o mocnym charakterze. Jest niezależny, uparty, ale też bardzo inteligentny. Z tego powodu już od najmłodszych lat wymaga konsekwentnego wychowania i treningu. Zdecydowany, a jednocześnie łagodny opiekun wychowa tego czworonoga na lojalnego towarzysza.

Pies jest odważny, zajadły i bardzo sprytny. Znacznie lepiej funkcjonuje jednak w małej grupie niż dużym zbiorowisku. Wbrew pozorom, gończy z Nivernais nadaje się też świetnie na psa rodzinnego. Lubi dzieci, wykazuje wobec nich wiele cierpliwości i zawsze jest gotów do wspólnej zabawy.

Jak większość psów myśliwskich, również gończy z Nivernais ma silnie rozwinięty instynkt łowiecki. Najlepiej więc od początku wspólnych treningów z psem kłaść duży nacisk na ćwiczenia przywołania. Wówczas na spacerze, kiedy pies zwietrzy trop i zechce ruszyć za wybraną zwierzyną, łatwiej będzie odwołać go i zapobiec ewentualnej ucieczce.

Warto pamiętać także, że gończy z Nivernais potrzebuje codziennie długich spacerów. Jeśli więc nie przepadasz za aktywnością fizyczną i sportem, nie decyduj się na tego psa!

Wzorzec rasy dla psów gończych z Nivernais

Zgodnie ze standardem określonym przez Międzynarodową Federację Kynologiczną, dorosły gończy z Nivernais powinien mierzyć w kłębie ok. 53–62 cm i ważyć ok. 23–25 kg.

Psy tej rasy mają wydłużony grzbiet, długi i szeroki pysk oraz głęboką, opuszczoną między przednie łapy klatkę piersiową. Silne, muskularne łapy są nieco wydłużone.

Sierść psa jest gruba, twarda i sztywna. Zwykle nawet po wyczesaniu sprawia wrażenie potarganej – nie jest jednak ani wełnista, ani kręcona. Dopuszczalne przez FCI umaszczenie to kolory: 

• szaroniebieski;
• czarny;
• dziczasty;
• czarny podpalany;
• czarny z płowymi znaczeniami;
• czerwony z dodatkiem szarości.

Historia rasy, czyli skąd dokładnie pochodzi gończy z Nivernais?

Historia gończych z Nivernais, zajadłych, nieustraszonych myśliwych wykorzystywanych nawet do polowań na dziki, sięga czasów średniowiecza. W XIII w. galiccy krzyżowcy skrzyżowali hodowane dotąd przez Celtów psy gończe zwane „Ségusiens” z psami sprowadzonymi przez nich z terenów Bałkanów. W efekcie otrzymano tzw. szare psy świętego Ludwika. Były to zwierzęta duże, szybkie, zajadłe i trudne w ułożeniu. Świetnie jednak sprawdzały się podczas polowań na dziki i wilki. Szare psy, początkowo niezwykle popularne, z czasem traciły na znaczeniu. 

W XIX wieku rasa praktycznie wymarła – jej ostatni przedstawiciele zostali skrzyżowani z rasą griffons de Bresse. Aby poprawić efekty, do tej krzyżówki dodano domieszkę foxhounda i griffona Vendéen. Tak właśnie powstał znany dziś gończy z Nivernais. Rasa ta przez FCI została uznana już w 1925 roku. Nigdy jednak nie doczekała się szczególnej popularności. Dziś hodowana jest przede wszystkim na terenie Francji, a poza nią pojawia się niezwykle rzadko.

Gończy z Nivernais to pies wymagający dużo ruchu i częstych, długich spacerów na otwartych przestrzeniach. Jest niezależny i lubi dominować, ale doświadczony hodowca z pewnością szybko zapanuje nad tymi cechami psiego charakteru. Odpowiednio prowadzony, gończy z Nivernais stanie się wiernym przyjacielem, który nie raz dowiedzie swojej lojalności wobec opiekuna.

Bibliografia

FCI-Standard N° 17, 02.04.2004/EN, https://www.fci.be/Nomenclature/Standards/017g06-en.pdf, TRANSLATION: John Miller and Raymond Triquet. Official language (FR), DATE OF PUBLICATION OF THE ORIGINAL VALID STANDARD: 24.03.2004.

Źródło zdjęcia: Alephalpha via Wikipedia, CC BY-SA 4.0.