Z treści tekstu dowiesz się czym jest Malassezia u psa oraz jakie warunki sprzyjają rozwojowi infekcji. Podpowiemy także, jak wygląda profilaktyka i leczenie drożdżaków u psa.

Czym jest Malassezia pachydermatis?

Malassezia pachydermatis jest grzybem zamieszkującym w skórze i zewnętrznej części przewodu słuchowego czworonoga. Można go również zlokalizować na wargach, w okolicy odbytu oraz przestrzeniach między palcami i w fałdkach. Jego obecność nie jest niczym niepokojącym, dopóki nie zacznie się namnażać. Nadmierna ilość grzybów jest reakcją na zmiany zachodzące na skórze pupila lub obniżenie odporności.

Drożdże, jak wszystkie inne grzyby, aby się rozwijać, potrzebują odpowiednich warunków. Miejsca ciepłe, zaciemnione i wilgotne tworzą idealne środowisko do namnażania się drożdżaków u psa. Infekcjom drożdżakowym bardzo często towarzyszy alergia pokarmowa, kontaktowa i wziewna, nie jest to jednak regułą. Najbardziej zagrożone są zwierzęta cierpiące na atopowe zapalenie skóry.

Objawy drożdżakowego zapalenia skóry u psa

Do najbardziej charakterystycznych objawów skórnych drożdżaków u psa zalicza się zmianę koloru sierści w okolicach zainfekowanego miejsca. Najłatwiej zauważysz to u psa o jasnym umaszczeniu, np. west highland white teriera, ponieważ miejscowo zmieni swój kolor na różowy lub bordowy. Nie oznacza to, że psy ciemne nie chorują, po prostu trudniej u nich zauważyć ten objaw. Przebarwienie nie dotyczy jedynie sierści, skóra czworonoga może być na początku zaróżowiona, a później stanie się czerwona, co będzie świadczyło o podrażnieniu lub zapaleniu. Jeśli zakażenie dotknęło pazurów, pojawia się na nich brązowy nalot.

Nieprzyjemny zapach to kolejny symptom, który może świadczyć o namnażaniu się drożdżaków u psa. Opisywany jest najczęściej jako słodkawy, podobny do zapachu sera lub stęchlizny. Skóra w miejscu zakażenia staje się tłusta i lepka. Jeśli zauważysz, że twój pupil zaczął się nadmiernie drapać, wylizywać sierść lub wręcz ją wygryzać, może to być kolejny objaw infekcji. Czasem drapanie przybiera inne formy w zależności od umiejscowienia stanu zapalnego. Zwierzę może potrząsać głową, jeśli grzyby namnożyły się w kanale słuchowym, gdzie mają świetne warunki do rozwoju.

Rzadziej występującym objawem zakażenia jest nadmierne ślinienie w przypadku umiejscowienia infekcji w jamie ustnej. Do pozostałych typowych objawów należy wypadanie sierści lub plackowate łysienie na skutek drapania, obrzęk i zwiększona ciepłota ciała.

Jak może dojść do zakażenia drożdżakami u psa?

Jak już wiesz, grzyby stale bytują na skórze twojego pupila. Problem pojawia się dopiero wtedy, gdy zaczną się namnażać, a powodów ku temu może być wiele. Badania wykazują, że najczęściej przyczyną tego stanu jest osłabienie odporności u zwierzęcia. Co ciekawe, nadaktywny układ odpornościowy również może przyczynić się do mnożenia drożdżaków u psa. Wywołuje on alergie, a w efekcie świąd. Zwierzę, drapiąc się i liżąc swędzące miejsce, tworzy idealne środowisko dla rozwoju infekcji.

Kilka ras psów jest szczególnie narażonych na choroby skórne wywołane grzybami. Są to między innymi:

Budowa ciała tych ras sprzyja infekcjom grzybicznym, ponieważ posiadają wiele fałd i zakamarków idealnych dla rozwoju drożdżycy. Jednak każdy pies z obwisłymi uszami, np. cocker spaniel, także wymaga regularnej kontroli ich stanu. Szczególną uwagę należy zwrócić podczas nawrotowego zapalenia ucha, alergicznego i atopowego zapalenia skóry, zakażenia gronkowcem oraz świerzbowcem i pchłami. Choroby obniżające odporność również sprzyjają rozwojowi grzybic, antybiotykoterapia, kuracja sterydami i chemioterapia potrafią być wyzwalaczami dla tego typu zakażeń.

Kliniczna diagnostyka infekcji drożdżakami Dermatitis

Drożdżaki u psa można zdiagnozować na podstawie obserwacji objawów, które już poznałeś. W przypadku kiedy nie występują charakterystyczne symptomy lub nie ma pewności co do źródła infekcji, weterynarz wykonuje badanie mikroskopowe skóry. Jest to całkowicie bezbolesne, ponieważ do pobrania tkanki wykorzystuje się taśmę klejącą, którą później bada w powiększeniu.

W przypadku uszu badanie wykonuje się otoskopem, dzięki któremu lekarz ma możliwość zobaczenia wnętrza kanału. Ze środka pobierana jest wydzielina, która jest analizowana w badaniu mikroskopowym. Za stan chorobowy uznaje się sytuację, gdy w polu widzenia uda się odróżnić 5 komórek grzyba.

Leczenie grzybów i drożdżaków

Terapia infekcji drożdżakami dzieli się na miejscową oraz ogólną. W dzisiejszych czasach weterynaria stawia na taki dobór preparatów, aby jego efekt leczniczy był maksymalny przy jak najmniejszych skutkach ubocznych. To sprawia, że coraz chętniej sięga się po specyfiki o działaniu miejscowym. Jeśli wykryto drożdżaki u psa umiejscowione w płytkich warstwach skóry, to często stosowane są płukanki i kąpiele terapeutyczne.

Czasem niezbędne jest sięgnięcie po antybiotyki, w szczególności wystąpienia współistniejących zakażeń bakteryjnych. W przypadku infekcji ucha bardzo ważne jest dbanie o jego higienę preparatami o odpowiednim pH. Najczęściej stosowane antybiotyki przy terapii ogólnej to itrakonazol, ketokonazol i flukonazol. Terapia trwa około trzech tygodni, a jeśli dotyczy pazura, może potrwać dłużej.

Bardzo ważne jest, aby określić przyczynę zakażenia, ponieważ Malassezia rzadko wywołuje pierwotną infekcję. Najczęściej jej namnażanie jest odpowiedzią na jakiś przewlekły czynnik chorobowy, na przykład alergen powodujący świąd, a w efekcie wytworzenie środowiska sprzyjającego grzybom. Infekcja drożdżakowa może też prowadzić do wtórnej infekcji bakteryjnej lub grzybiczej, co utrudnia postawienie diagnozy.

Leczenie drożdżaków u psa nie jest ciężkie, jednak zawsze lepiej zapobiegać. Jeśli twój pies wykazuje nadwrażliwość na czynniki zewnętrzne powodującą alergię i świąd, to staraj się ich unikać. Dbaj o odpowiednią dietę i higienę pupila, a unikniesz dyskomfortu związanego z tą dolegliwością.

Archiwum: lipiec 2022
Photo of author

Agnieszka Poll

Studentka weterynarii, której największą miłością są psy. Jej ulubiona rasa to labrador retriever, sama ma czteroletnią suczkę. W jej domu poza psami zawsze było też miejsce dla kotów. W wolnych chwilach lub pisać opowiadania.